Onze reis naar Laos begon op 16 februari om 10.00 uur vanaf Thailand; Chang Mai. Vanaf hier zijn we met een bus naar de grens gereden. Hier hebben we een boot gepakt die ons naar de overkant van de rivier bracht en gelijk dus ook een ander land; Laos!
Voor mensen die het niet weten, dit is het meest gebombardeerde land ter wereld.
Op Laos zijn meer bommen gevallen dan in de hele tweede wereldoorlog bij elkaar.

Hier hebben we voor de zoveelste keer visumformulieren moeten invullen en na het betalen van $ 35,- waren we in het bezit van een 30 dagen visum voor Laos.
Daarna weer direct de bus in, dit keer een grote lokale bus die natuurlijk weer helemaal volgeladen was met zakken rijst en vele andere goederen.
Het hele gangpad lag bomvol met goederen en dus moesten we hierover heen klimmen voordat wij konden gaan zitten. Weer een heel avontuur op zich, net als het vervolg van de busreis.
De ramen sloten niet goed, dus al het stof kwam door alle gaten naar binnen, we waren binnen enkele uren helemaal bruin van het stof. Gelukkig hadden we een sjaal bij de hand die we voor onze mond en neus konden houden zodat we niet teveel stof binnen kregen.

De volgende morgen om 06.00 uur kwamen we dan eindelijk aan in Luang Prabang waar we gelijk een andere bus naar Sayabouli gepakt hebben. Dit was ook weer een lokale bus met alle ramen open en zo vol mogelijk gestopt met goederen en mensen.
Een erg avontuurlijke rit weer! Een jongen die langs ons zat in het gangpad sprak ons in het Engels aan en bleef verder de hele weg kletsen. Hij woonde in Sayabouli en wilden zijn Engels oefenen.
Aangekomen om 12.00 uur in Sayabouli werden we met de tuktuk naar het centrum gebracht waar we een home stay toegewezen kregen. In deze plaats vond het olifantenfestival plaats, 1 keer in de 3 jaar in dezelfde provincie. Dus het was een groot feest waar vooral lokale toeristen op af kwamen, dus nog leuker!
Na heel wat zoeken kwamen we aan bij onze homestay. Een gezin met 2 kinderen, die geen van allen Engels spraken, dus communiceren was lastig maar wel heel speciaal en bijzonder!
De tijd die we hier hebben gehad zullen we nooit meer vergeten! De familie was zo hartelijk en deed alles voor ons. We kregen al gelijk een hele maaltijd voorgeschoteld; sticky rice, noodle soup, omelet en nog veel mee lokaal eten.
Na de maaltijd zijn we richting de plaats gelopen waar alle festiviteiten plaatsvonden. Dit festival draait alleen maar om olifanten dus waar je ook keek zag je deze grote mooie beesten. Groot, klein en veel mooi versierd, prachtig om te zien. In eerste instantie hadden we 2 nachten geboekt, maar omdat we hier zo naar ons zin hadden, zijn we nog een nacht extra gebleven.
Deze dagen hebben we veel leuke mensen ontmoet. Het gezin waarbij we bleven slapen nodigde hun familie uit om met ons kennis te maken. Dus binnen een mum van tijd zat het hele huis vol met familie, buren, vrienden en dorpsgenoten van de familie. Ze waren zo vereerd dat wij er waren en dit wilden ze met iedereen delen. Ze maakte allemaal lokaal eten en we moesten natuurlijk heel wat Lao Lao drinken, dit is een zelfgestookte ricewine! Heel sterk! Na een aantal Lao Lao moest er natuurlijk gedanst worden op te harde lokale muziek. Geweldig, iedereen zingt en danst hoe vals het ook klinkt, ze schamen zicht nergens voor! Wat een ervaring!!
Het huis waar we sliepen was niet meer als een paar muren met een golfplaten dak. Voor ons hadden ze een bed met matras in de leefruimte gezet. Met hieromheen gordijntjes voor de privacy. Een douche was er niet, het was niet meer als 2 tonnen met ijskoud water. Met een pannetje kon je het water over je heen gieten! Ach ja, voor 4 dagen was dit goed te doen.

Het festival was geweldig, we hebben een optocht van meer dan 70 versierde olifanten gezien, ceremonies met olifanten en nog veel meer mooie dingen. Het meest bijzondere wat ons bijgebleven is, zijn de 2 ceremonies die we hebben gehad. De eerste kregen we bij het gezin waar we sliepen.
Een ceremonie wordt gehouden voor speciale gelegenheden. Ons bezoek was dus speciaal!
De vrouwen kookten eten en de mannen zaten buiten te kletsen samen met ons. Ze probeerden met ons te praten, maar wij verstonden er niets van. Gelukkig kwam Noi, de jongen van de bus naar dit huis toe om zo alles te vertalen, zodat wij via via toch met de lokale mensen konden praten. Hier hadden we echt geluk mee, want er konden in totaal 5 mensen in het hele dorp een beetje Engels; waarvan Noi er 1 was!
1 oud vrouwtje uit het dorp van 86 was al 2 dagen bezig om katoen te weven voor de ceremonie.
Nadat iedereen alles voorbereid had, kon het beginnen!
We kregen een sjaal om, die we schuin over onze schouder moesten dragen. Ilse kreeg ook nog een mooi gekleurde rok om. Wij moesten in het midden zitten en om ons heen zaten al de andere mensen. In het midden stond een soort heilige toren die gemaakt was van bloemen, fruit, eten en heel veel katoenen touwtjes. 1 man deed het woord en bleef maar praten en keek ons aan; gelukkig vertaalde Noi dit voor ons. De man vertelde dat hij zeer vereerd was dat wij hun dorp bezocht hadden, en dat ze ons met deze ceremonie al het geluk voor de toekomst wilden wensen. Goede gezondheid, goede baan, en ga zo maar door. Daarna moesten we met beide handen de toren aanraken, zodat we hiermee in verbinding stonden, dit bracht geluk, de mensen om ons heen raakte ons weer aan, zodat iedereen met ons en de toren in verbinding stond. Later kregen we van iedereen een katoenen touwtje om onze pols geknoopt, dit bracht geluk en moesten we enkele dagen om houden.
Na dit officiële gedeelte, kwam het eten en drinken op tafel. En werd er geproost met Lao Lao en bier!
Een erg bijzondere en mooie ervaring dus!
Diezelfde dag werden we voor een tweede ceremonie uitgenodigd bij Noi thuis. Ook hier waren weer ontzettend veel mensen aanwezig!
Als afscheidscadeau en bedankje hebben we de mensen een foto van onssamen gegeven. Dit vonden ze helemaal geweldig.

En dit waren dan de eerste 4 dagen in Laos, wat een welkom, erg bijzonder.
Na deze plaats zijn we met de bus terug richting Luang Prabang gegaan. Hier zijn we 4 nachten gebleven. Er hangt hier echt een speciale heerlijke relaxe sfeer. We hebben deze dagen een fietst gehuurd en hebben de omgeving verkend! We hebben vooral veel verse Fruit Shakes en Baquettes gegeten op straat; deze gaan we zeker nog missen!

Na 4 nachten Luang Prabang zijn we richting het Noorden gegaan. Het eerste dorpje wat we bezocht hebben is Nong Khiaw. Een kleine plaats gelegen in een prachtige omgeving. Wakker worden tussen karst gebergten en de Mekong Rivier; wie wil dat nou niet?? We hebben hier heerlijk gewandeld en vooral genoten van het uitzicht. 2 dagen laterhebben we de boot gepakt richting Muang Ngoi, ook een kleine plaats. Hier hebben we 2 nachten in een bungalow aan de Mekong Rivier geslapen. Een heerlijke hangmat op het balkon, het kon niet beter!
Ook hier hebben we gewandeld, 2 uur richting een dorpje genaamd: Ba Na waar ze nog als vroeger leven. Hier hebben we heerlijke rondgekeken en daarna de 2 uur durende tocht weer voortgezet terug naar onze bungalow.
Na 2 dagen relaxen hebben we de boot en bus gepakt richting Luang Prabang, waar we 2 nachten gebleven zijn. Hier hebben we de waterval Tat Kuang Si bezocht. Een waterval van ongeveer 100 meter hoog en daaronder allemaal plateaus met helder blauw water waarin je kon zwemmen. Dit hebben we natuurlijk ook gedaan, ijskoud maar erg mooi!
Na 2 nachten Luang Prabang zijn we met de bus richting Vang Vieng gereden. Een hobbelige weg, maar de omgeving was erg mooi!

Aangekomen in Vang Vieng hebben we gekozen voor een bungalow net buiten het centrum aan de overkant van de rivier, lekker rustig dus. Vang Vieng staat bekend om het Tuben. In een vrachtwagenband de rivier af dobberen met een emmer drank in de hand. We hebben de plaats waar dit allemaal plaats vindt bezocht en ff rondgekeken maar zelf hebben we dit niet gedaan.
Iedereen is hier onder invloed van veel alcohol, hangend boven het water aan een touw en zo het water in springen. De meeste zijn ondergespoten met een spuitbus of volgekleurd met markers en staan dansend aan de waterkant in bikini of zwembroek. De 1 nog gekker als de ander!
Op de weg terug naar het centrum zagen we onderweg een groot ongeluk. Een motor en een scooter lagen op de grond. 2 toeristen die van het Tuben afkwamen lagen ernstig gewond op straat. Armen en benen open en bij de 1 liep het bloed uit zijn mond.
Dit is dus 1 van de redenen waarom de lokale mensen niet blij zijn dat deze plaats steeds meer bekend wordt om het Tuben. Het loopt steeds vaker uit de hand.
Maar buiten het Tuben heeft Vang Vieng veel meer te bieden, de omgeving is prachtig. We hebben dus ook 1 dag een scooter gehuurd en de omgeving verkend. Erg mooie karst gebergten en mooie kleine dorpjes met hier ook weer blije kinderen die rennend en zwaaiend je achterna komen!
Vandaag zijn we aangekomen in Vientiane, een grote plaats in Laos, waar we waarschijnlijk 1 nacht blijven en dan gelijk door gaan richting het zuiden. Waar we uiteindelijk de laatste dagen af willen sluiten op four thousand islands en dan zo op 16 maart met de nachtrein vanaf Pakse naar Bangkok gaan.
Tot zover de eerste 2 weken van het prachtige Laos!

We willen nog ff bij 1 ding stil staan; we zijn nu al een half jaar aan het reizen! Wat gaat de tijd toch snel. In dit half jaar hebben we zo ontzettend veel meegemaakt dat we af en toe de foto's moeten terugkijken om dingen op te halen. De datums en dagen zijn we allang kwijt, en dat is alleen maar een goed teken denken we. We leven met de dag; een heerlijk gevoel dus! Maar we merken wel dat we steeds meer de behoefte hebben om langer op 1 plaats te zitten, daarom kijken we er ook erg naar uit om over 2 maanden voor 3 maanden ons eigen huis op wielen te hebben in Australië. Heerlijk!!

We hebben een optelsom gemaakt van het afgelopen half jaar:
- 10 landen bezocht
- 15 keer een grensovergang gepasseerd
- Al in meer dan 70 verschillende bedden geslapen
- In totaal meer dan 300 uur in de bus gezeten
- In totaal meer dan 210 uur in de trein gezeten
- Ontelbare kilometers gelopen en gefietst
- 4 keer het vliegtuig genomen, omdat dit over land niet mogelijk was

We genieten nog steeds van elke dag en staan nog steeds open voor ervaringen en culturen; wat is het leven van een backpacker toch heerlijk!!

Tot het volgende verhaal.
Liefs Bram en Ilse

P.s. de foto's komen later i.v.m. slecht internet.