2 weken in het gastvrije Java!!

Onze reis door Java begon in de hoofdstad Jakarta waar we 2 nachten zijn gebleven.
Na het mooie groene Sumatra was het wel ff wennen om weer in een erg drukke stad terecht te komen, maar ook dat wendt weer erg snel.
We hebben de stad lopend en met de Trans-Jakarta expres bus verkend. Een hele ervaring op zich in deze ontzettend drukke stad. We zijn richting de oude stad gegaan om hier lekker rond te lopen en de vele historische koloniale Nederlandse gebouwen te bekijken. We kwamen uit bij een groot plein waar we heerlijk rondgewandeld hebben, later hebben we nog een kijkje genomen bij de haven en de uitkijktoren waar we een mooi uitzicht over de stad hadden.
Ook hebben we 1 van de vele shoppingmalls bezocht en zijn we naar de kapper geweest, want hier was het weer tijd voor.

Na 2 nachten hadden we het wel voor gezien en waren we weer toe aan een rustige plek midden in de natuur. Na wat speurwerk op internet kwamen we uit bij GG House in Bogor.
Een super mooie plek omgeven door rijstvelden. Hier hebben we ook weer 2 nachten geslapen, maar dan in een mega luxe kamer met een super groot balkon met uitzicht op de rijstvelden! Een geweldig mooie plaats. We hebben hier ook niet meer gedaan als geslapen, gelezen, wandelen door de rijsvelden, gegeten en gedronken.
Dit was echt een plaats waar we echt ff alles konden laten bezinken, alle indrukken van 8 maanden reizen hebben we hier verwerkt. Als je zolang op reis bent, heb je af en toe een plaats nodig waar je je hoofd ff helemaal leeg kunt maken, zodat je weer met frisse moed je reis kunt vervolgen. En dat hebben we hier in Bogor gedaan; heerlijk!

Na deze relaxdagen zijn we met een lokaal minibusje naar Cianjur gegaan.
We hebben hier ook weer 2 nachten geslapen, maar dit keer in een Homestay. Bij een lokale familie thuis. Zij hadden een mooie bungalow gebouwd midden tussen de rijstvelden, en daar sliepen wij.
We zijn hier erg goed verzorgd met het lekkere eten en verse fruitshakes. Ook hebben we hier een kookcursus gedaan met de zus van de eigenaar. Deze dag begon op de lokale markt, waar we onze ingrediënten moesten kopen voor onze maaltijd. Erg leuk om te zien hoeveel verschillende soorten groente en fruit ze hier verkopen en al die kleuren bij elkaar geven een ontzettend mooi plaatje. Na het shoppen op de markt zijn we naar de homestay gegaan en hebben we onze maaltijd klaargemaakt. 3 gerechten hebben we in totaal klaar gemaakt die ook echt heerlijk smaakten! We hebben de recepten meegekregen zodat we dit in ons campertje in Australië nogmaals zelf klaar kunnen maken!

Na deze 2 nachten Cianjur, zijn we heel vroeg in de ochtend met de lokale bus naar Bandung gegaan, waar we om 08.00 uur op de trein zijn gestapt naar Yogyakarta!
Dit was echt een super mooie treinreis, de trein reedt namelijk door ontzettend veel mooie rijstterrassen. Dus we hebben bijna alleen maar met ons gezicht tegen het raam aangezeten om zoveel mogelijk te zien. Aan het einde van de middag kwam de trein aan in Yogyakarta.
Hier hadden we ons allereerste couchsurfing afspraak. Voor degene die niet weten wat couchsurfing is;
Kijk op www.couchsurfing.org Wij hadden dus een afspraak met Danang! Dit was alles wat we wisten. En hij zou ons op komen halen op het treinstation. We vonden het best spannend, want je weet niet wie erop je staat te wachten. Maar eenmaal uit de trein, zwaaide een jongen naar ons, en ja hoor; dat was Danang! Hij stelde zich voor en we liepen samen het station uit. Danang was een jongen van 23 jaar en wij mochten bij zijn thuis slapen. Hij woont daar met zijn ouders en zijn oudste zus, man en kids 15 minuten van het centrum van Yogyakarta!
Danangs schoonbroer stond ons ook op te wachten, zodat we met 2 scooters en onze tassen naar zijn huis konden gaan! We reden door een mooie omgeving met rijstvelden naar zijn huis. Een groot huis waar hij met zijn familie woonde. We stelden ons voor en kregen een kamer toegewezen. We kregen de kamer van Danangs jongste zus, die in de stad werkte en woonde.
De moeder van Danang had een hele maaltijd voor ons klaargemaakt die we met veel plezier opgegeten hebben. Verder deze avond hebben we gezellig gekletst en plannen gemaakt voor de volgende dag.
Ook kwam de rest van de familie nog ff langs om zich voor te stellen. Het is wel lastig communiceren omdat Danang de enigste is die redelijk engels spreekt. Maar we proberen met ons klein beetje Indonesisch toch een leuk gesprekje te voeren, en dit lukt aardig. We hebben een gezellige avond verder en gaan daarna lekker slapen.

De volgende dag gingen we samen met Danang op 2 scooters naar Borobudur. Het was een klein uurtje rijden vanaf het huis waar we sliepen. We reden door een prachtige omgeving met veel mooie rijstvelden. Aangekomen bij de Borobudur zijn we naar binnen gegaan en hebben we hier een tijdje rondgelopen en natuurlijk mooie foto's gemaakt. In een museum bij de tempel was een traditionele dansvoorstelling aan de gang die we bekeken hebben. Prachtig mooie meiden met mooie kleren en make up die een erg mooie dans uitvoerden!
Aan het einde van de middag hebben we nog een dierenmarkt in de stad bezocht waar ze de gekste dieren verkochten, van slangen tot honden en aapjes! Bijzonder maar soms ook wel zielig om te zien.
Aan het begin van de avond kwamen we weer aan bij het huis van Danang waar zijn moeder weer een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt had.

Rond 20.00 uur voelde Ilse zich niet zo lekker en is op bed gaan liggen. Daarna moest ze ontzettend vaak naar de wc, dit voelde niet goed! Maar toch maar proberen te slapen. Maar dit pakte niet goed uit, want rond 01.00 uur werd Ilse zwetend en paniekerig wakker. Haar spieren verkrampten helemaal. Ze kon niets meer, en er ging een verschrikkelijk tintelend gevoel door beide armen en benen. Erg angstaanjagend, dit had ze nog nooit gehad. Bram wist niet wat hij moest doen en Ilse verging van de pijn, dus hebben we Danang geroepen, die al wakker was van alle rare geluiden.
We besloten snel naar een dokter te gaan, want dit was duidelijk niet goed! Dus met 2 personen hebben ze Ilse op de scooter getild en daarna zijn we naar de dokter gereden. De dokter wist niet wat er aan de hand was en stuurde ons gelijk door naar het ziekenhuis. Dus weer met zijn 3en op de scooter en vol gas naar het ziekenhuis. Daar aangekomen wisten ze niet wat ze moesten doen en kreeg Ilse ORS en paracetamol, maar deze kwamen er gelijk weer uit! Aangezien Ilse veel vocht verloren had, kreeg ze een infuus. Al snel ging er 1 liter vocht doorheen en kreeg ze een tweede zak eraan. Na een tijdje werden er medicijnen via het infuus naar binnen gebracht. En daarna kon Ilse gelukkig slapen. Bram besloot met de dokters dat we vannacht in dit ziekenhuis bleven en we kregen een kamer. Een bed voor Ilse en een slaapbank waar Bram op kon slapen. Bram heeft die nacht natuurlijk geen oog dichtgedaan omdat hij erg bezorgd was.
De volgende morgen vroeg, om 5 uur kwam de eerste zuster langs, om ontbijt te brengen. Rijst!!! Ilse kan zeggen dat als je je zo slap en beroerd voelt en je rijst voorgeschoteld krijgt je nog misselijker wordt dan je al bent. Maar dokter Bram wilde perse dat Ilse wat at, dus heeft toch een paar hapjes naar binnen kunnen krijgen haha!
Daarna kon Ilse gelukkig weer slapen en ff later kwam er weer een dokter om bloed, urine etc. te controleren, waar we later op de middag uitslag van kregen om te zien wat er nu daadwerkelijk aan de hand was.
De rest van de dag is er constant iemand van de familie van Danang aanwezig geweest, zelfs familieleden die we nog helemaal niet gezien hadden. Danang moest werken, dus hij had ervoor gezorgd dat de hele dag iemand van zijn familie bij ons aanwezig was. Dit vonden we zo bijzonder, ook al konden we bijna niet met elkaar communiceren, ze waren zo behulpzaam en lief.
Aan het einde van de middag kregen we de uitslag; bacteriële maaginfectie van het eten. Dit kwam waarschijnlijk door het eten wat we ‘ s middags bij de Boroboduur gehad hadden.
De hele dag door had Ilse medicijnen via het infuus gekregen en deze deden goed zijn werk. Dus na de uitslag mochten we van de dokter naar huis. We kregen nog wel heel wat medicijnen mee om de kuur af te maken.
Dit was een verschrikkelijk avontuur wat we ook niet meer mee willen maken, want zo ziek zijn in het buitenland is nooit leuk, maar we mogen van geluk spreken dat we bij een ontzettend lieve lokale familie sliepen die echt ontzettend goed voor ons gezorgd heeft.

De volgende dag zijn we ondanks dat Ilse zich nog erg slap voelde toch weer op pad gegaan. Dit keer met de jongste zus van Danang. We zijn naar de beroemde straat Malioboro gegaan. Hier hebben we wat geshopt en later op de middag zijn we naar het strand gereden om zonsondergang te bekijken.
De dag erna, was het weer tijd om te gaan en afscheid te nemen van deze gastvrije familie. Vanuit hier zijn we vertrokken richting Sermerang.
Hier vond op 28 april het Night Carnival plaats. Honderden lokale mensen verkleed in de mooiste en grootste kleurrijke kostuums die lopend door de stad ging. Ze dansten en maakten muziek, schitterend om te zien.
Na deze mooie optocht van 1 uur zijn we nog ff een shoppingmall ingedoken en net voor 24.00 uur zijn we naar het hotel gegaan.
Om precies 24.00 uur klopte er iemand op de kamerdeur; dus Ilse deed open en daar stond iemand met een taart, kaart en roosje en zei: HAPPY BIRTHDAY!!
Wat een verrassing zeg; Bram had dit allemaal geregeld voor de verjaardag van Ilse! We hebben de taart heerlijk opgesmuld en zijn lekker gaan slapen. De volgende dag heeft Ilse een lekkere Full Body Scrub gehad bij een beautysalon in de straat! En in de namiddag hebben we de trein genomen richting Surabaya! Dus een super leuke verjaardag samen gehad, alhoewel het wel echt heel raar is, dat je dit voor het eerst in 26 jaar niet samen met je familie thuis viert.
Maar het was een zeer geslaagde dag!

Aangekomen in Surabaya hebben we ingecheckt bij een hotel in Chinatown. Hier zijn we 2 nachten gebleven. We hebben 1 dag door de stad gewandeld en kwamen toen uit bij een demonstratie van honderden mensen van een fabriek, die voor het huis van de Gouverneur demonstreerde. Er waren ook honderden politie, militairen en SWAT agenten op de been om alles in goede banen te leiden. Het verliep allemaal heel gemoedelijk, de militairen vonden het zelfs erg leuk om voor de foto te poseren haha!
En 1 dag hebben we in een grote shoppingmall doorgebracht omdat het gewoon te warm was om buiten rond te lopen.

Na 2 dagen Surabaya zijn we met de trein naar Probolinggo vertrokken. Ook hier hebben we bij een lokaal iemand geslapen, die we via couchsurfing gevonden hadden. Diezelfde avond zijn we met 2 scooters naar een dorpje aan de voet van de Bromo vulkaan gereden, hier woonde familie van de jongen. Hier hebben we een paar uurtjes geslapen voordat we vroeg op moesten staan voor de zonsopgang bekijken bij de Bromo vulkaan. Om 02.30 uur ging de wekker en nog geen half uurtje later zaten we op de scooter richting de Bromo. We zijn gelijk naar het viewpoint gegaan waar we een schitterend uitzicht op de Bromo hadden. En hier hebben we gewacht op zonsopgang! We hadden ontzettend geluk met het weer, want er stond een prachtige sterrenhemel en na zonsopgang was de lucht echt strak blauw! Wat een uitzicht, wauwww echt schitterend, wat hebben we genoten en wat hebben we veel foto's gemaakt hier!
Na zonsopgang zijn we met de scooter naar de Bromo gereden. Onderaan de vulkaan hebben we de scooter geparkeerd. Vanaf hier zijn we naar de kraterrand van de Bromo vulkaan gelopen. Wat een geweldig gevoel als je hierboven op staat, gewoon op de krater rand van de Bromo vulkaan! Er kwam zelfs rook uit de krater, wat ontzettend mooie foto's opgeleverd heeft!
Na een hele tijd op de krater rand gezeten te hebben zijn we naar onder gelopen en zijn we met de scooter door de prachtige omgeving weer naar Probolinggo gereden waar we nog 1 nacht geslapen hebben.
De volgende morgen hebben we de trein gepakt naar Bangyuwangi. En hier hebben we de ferry van 30 minuten naar Bali genomen. We hebben nog 7 dagen de tijd om Bali te verkennen voordat we op 13 mei naar Darwin vliegen.

We hebben een ontzettend leuke tijd gehad in Java. Het is ook een super mooi groen eiland met echt heel veel mooie knalgroene rijstterrassen. Ook de mensen zijn oprecht aardig. Dit eiland heeft erg veel te bieden, van drukke steden met grote shoppingmalls, indrukwekkende vulkanen tot prachtig groene rijstterrassen. Het reizen met de trein in Java is ook echt aan te raden, het gaat sneller als met de bus en de treinen zijn echt erg goed en je rijdt door een prachtige omgeving!
Volgende keer meer over het laatste deel van Indonesië: Bali!!

Liefs Bram & Ilse.

Deel 2 van het overweldigend mooie Sumatra!!

En toen stonden we voor een lastige keuze;

Of we gaan vanuit Lake Toba richting het zuiden naar Bukkitinggi ( 14 uur in de bus)?
Of we gaan naar Banyak Islands, om heerlijk te snorkelen en waarschijnlijk schildpadden te spotten?

Na heel wat wikken en wegen hebben we toch besloten om richting het zuiden te gaan, en maar goed ook bleek later.
Samen met een ander Nederlands stel waar we al een tijdje mee samen reizen stapten we in de nacht bus richting Bukkitinggi.
Na een vreselijke busreis die we op ons lijstje gezet hebben in de top 3 van; ergste busreizen van onze trip kwamen we na 14 uur aan in Bukkitinggi.

Hier aangekomen hebben we eerst een lekker welverdiend ontbijtje besteld en besloten we daarna gelijk verder te gaan naar Lake Maninjau!
Dit is een kleiner minder toeristisch meer, maar zeker niet minder mooi als Lake Toba.
Hier sliepen we in een bungalow met uitzicht op het water. Omdat we in de bus geen oog dicht gedaan hadden, zijn we gelijk op bed geploft om ff een aantal uurtjes te slapen.
Ondertussen kregen we nog te maken met een aardbeving die de lokale bevolking flink aan het schrikken gemaakt heeft.
Maar hierover hebben we al kort verteld in het vorige verhaal.

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we richting het strand gereden wat 2 uur verderop lag. Een verlaten strand, zonder toeristen, alleen een groep blije kinderen die net uit school kwamen om ff lekker uit te waaien. En natuurlijk niet te vergeten met ons op de foto wilden en hun Engels wilden oefenen; erg grappig dus!
Na het strand hebben we onze scootertocht weer voortgezet, door de prachtig mooie omgeving. Ultra groene rijstvelden, prachtig mooie bergen, nog mooiere wolkenpartijen en natuurlijk niet te vergeten de vriendelijke bevolking die ons natuurlijk luid toejuichten met HELLO MISTER!!
Net voor zonsondergang kwamen we terug bij onze bungalow en konden we terug kijken op een onvergetelijke mooie gezellige dag rondom het meer van Maninjau wat echt schitterend foto's opgeleverd heeft!

Dedag daarop zijn we weer terug gegaan richting Bukkitinggi, waar we s' middags de grootste bloem ter wereld bezichtig hebben: De Raflesia!! En groot dat was die zeker!
We hadden geluk dat er 2 bloemen in bloei stonden, dus na een flinke klim door de jungle kwamen we uit bij deze prachtig grote bloemen!
In een super groene omgeving aan de voet van een waterval, bloeide de mooie grote roodgekleurde Raflesia. Een kippenvel momentje kun je wel zeggen!
Na de tocht door de jungle hebben we natuurlijk de beroemdste koffie van Indonesië geproefd:
Kopi Luwak! Dit is koffie gemaakt van Civetkat poep.
Meer info zie: http://www.specialtycoffee.nl/coffee/origins/indonesia/.
Lekker om geproefd te hebben, maar daar blijft het dan ook bij, want als je 200 gram wilt kopen ben je maar liefst € 16,- kwijt.
Na deze middag tour zijn we in een modern restaurantje beland waar we heerlijk gegeten hebben.

De volgende dag waren we van plan om op de scooter naar Harau Valley ( een prachtig gebied met betoverend mooi groene rijstvelden en mega grote oogverblindend mooie steile rotsen) te gaan, maar helaas regende het dus zijn we een dagje in de stad gebleven.
We hebben deze dag nuttig besteed, zo hebben we alvast een vlucht geboekt naar Jakarta.

De volgende morgen werden we wakker met een strakblauwe hemel!! Mooier kon het niet. Dus ontbijten en de scooter ophalen en heerlijk toeren richting De Harau Valley. Na nog geen 1,5 uur rijden kwamen we in dit prachtige gebied aan. Onze ogen werden verblindt door de ultra groene rijstvelden en de mega steile rotsblokken! Onvoorstelbaar mooi. Het leek net een sprookje. En hier reden wij tussendoor met onze scooter, mooier kon het niet. We verbleven in een hele basic maar mooie bungalow met balkon en hangmat, midden tussen de rijstvelden.
We hebben hier 2 nachten geslapen samen met een Nederlands stel. Lekker met de scooter door de prachtige Vallei toeren, genietend van het oogverblindende uitzicht. Bram heeft zich erg vermaakt met vissen voor onze bungalow en verder hebben we hier niet veel gedaan; want je hebt je handen vol aan het genieten van het uitzicht.
Wakker worden midden tussen de rijstvelden met apengeluiden om je heen, wat wil een mens nog meer??
Oh ja, we hebben wel echt iets heel bijzonders gedaan; we zijn naar de evenaar gereden en hebben precies op 0 graden een foto gemaakt als bewijs! Toch een bijzonder moment, want zo vaak kom je niet precies op de evenaar!

Na 2 heerlijke nachten in deze vallei zijn we weer op ons scootertje richting Bukkitinggi gereden.
Hier hebben we tevens ook afscheid genomen van het Nederlands stel waar we 2 weken mee samen gereisd hebben. Best lastig om na deze leuke tijd, toch weer afscheid te moeten nemen, maar goed dit is reizen, dit hoort er nou eenmaal bij.

Dezelfde dag hebben we nog een busje naar Padang genomen om hier de dag erop naar Jakarta op Java te vliegen.
Deze stad hebben we inmiddels ook al verlaten en zijn aan onze reis in Java begonnen, maar hierover de volgende keer meer....
De foto's zeggen dit keer meer als het verhaaltje; GENIET!!

Liefs Bram & Ilse

Aardbeving en Tsunami waarschuwing Sumatra!!

Beste lezers van onze site.

We hebben een engeltje op onze schouders gehad!
Zoals jullie al gelezen en gehoord hebben is er een zware aardbeving hier geweest en er ging ook een Tsunamiwaarschuwing uit, maar deze is gelukkig tot nu toe uitgebleven.
We zitten op het moment aan het Maninjau meer bij Bukkitingi, dus gelukkig hoog geleden! Op het moment van de aardbeving lagen we te slapen, omdat we erg moe waren van de lange busreis vanaf het Noorden. Onbewust hebben we de schokken gevoeld, Bram dacht zelfs dat Ilse aan het dromen was, maar dat was dus de schok van de aardbeving!
Met ons gaat alles goed, maar we merken wel dat de mensen hier echt in stress zijn van dit nieuws en begrijpelijk natuurlijk na het verleden in 2004.
Alle tv's hier laten de beelden zien wat hier een aantal 100km vandaag gebeurd is. Erg angstaanjagend voor de mensen.
Gister stonden we nog voor de keuze om naar een eiland te gaan om schildpadden te spotten, maar toch zijn we deze richting opgegaan en maar goed ook.
Want dat eiland lag dus heel dicht in de buurt van het epicentrum en daar heeft het water zich 10 meter terug getrokken. Dus als we daar hadden gezeten, hadden we wel anders gepraat.

Maar al met al, we zijn veilig hier, we zitten niet in de buurt van de kust. Alhoewel het best spannend allemaal is, mensen die hun families bellen die in dat gebied wonen etc.

Bedankt voor de lieve berichtjes die we nu al gekregen hebben, want zo zie je maar weer, het is in 1 keer heel erg dichtbij.

Het ongelofelijk mooie groene Sumatra!!

Op 18 maart zijn we op het vliegtuig in Bangkok gestapt richting Medan in Sumatra.
Vanaf het moment dat we in het vliegtuig stapten merkten we al dat Indonesië heel anders zou gaan zijn als alle andere landen die we gezien hebben.
In het vliegtuig kwamen we gelijk aan de praat met mensen uit Medan. 2 dingen die ons erg opvielen;
Ze spraken allemaal echt goed Engels en de meeste vrouwen hadden hoofddoeken op.
Een heel nieuw avontuur stond ons dus voor de deur, waar we ontzettend veel zin in hadden.

Aangekomen in Medan, hebben we de vele taxichauffeurs van ons afgeslagen, maar 1 bleef ons volgen dus bij dat mannetje zijn we uiteindelijk maar ingestapt. Hij heeft ons naar het guesthouse gebracht wat we van te voren al uitgezocht hadden.
Vlakbij het vliegveld gelegen, dus maar een klein stukje met de taxi. Het was van een Nederlandse eigenaar die inmiddels overleden is, maar zijn Indonesische vrouw zet dit voort. We werden hier warm ontvangen met een kopje koffie en thee en de lokale snack pisang goreng ( gebakken banaan) en dat om 23.00 uur ‘s avonds! We voelden ons meteen thuis en zijn na een kort gezellig gesprekje gaan slapen.

De volgende morgen had mevrouw Agnes Janssen die ook nog een aardig woordje Nederlands spreekt en inmiddels 74 jaar oud is een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt. Er stond zelfs pindakaas en hagelslag op tafel; wat een luxe!
Na het ontbijt zijn we de stad ingegaan om toch wat sightseeing te doen. Al snel kwamen we erachter dat hier veel Nederlandse invloeden zijn. Het grappige is dat er dus ook best wat dingen in het Nederlands geschreven zijn. We hebben alles te voet gedaan, heerlijk rondgewandeld door de stad.
Op elke hoek van de straat werd je al begroet met Hello Mister!! How are you?? Of je nou man of vrouw bent, ze noemen iedereen Mister.
In de stad hebben we het paleis van de Sultan bezocht (Istana Maimoon), de grote moskee (Mesjid Raya) en de watertoren. Verder zijn we ook nog bij een winkelcentrum binnen geweest. Hier hebben we een hele dag rustig over gedaan.

De volgende dag hebben we afscheid genomen van mevrouw Agnes Janssen en zijn we met de bus naar Bukit Lawang gegaan.
DE plaats waar je dus de jungle in kunt en waar je wilde Orang Utans kunt spotten!
Na een mooie rit door de olie palmbomen plantages kwamen we aan in Bukit Lawang.
Een klein plaatsje gelegen aan een rivier. Langs deze rivier stonden allemaal guesthouses, dus genoeg keuze. Voordat we een slaapplaats gingen zoeken hebben we eerst alvast informatie gevraagd over de trekkingen door de jungle. En gelijk ook al geboekt voor de volgende dag; 2 dagen en 1 nacht in de jungle!
Dus toen nog op zoek naar een slaapplek, na een tijdje wandelen hadden we een prima plaats gevonden.
We hebben de rest van de middag heerlijk aan het water gezeten en lekker gelezen en vooral genoten van de rust. En ' s avonds op tijd naar bed, want de volgende dag was DE dag voor ons; Orang Utans spotten!!

Na een ontbijtje en kennismaking met onze groep zijn we om 9.30 uur aan onze trekking door de jungle van het Gunung Leuser National Park begonnen. We waren in totaal met 2 gidsen die beide goed Engels spraken, en 2 andere stellen. 1 uit Duitsland en 1 stel uit Nederland. Een kleine gezellige groep!
De gids wist ontzettend veel te vertellen over de jungle en alles wat hierin leefde. Erg interessant dus! Na nog geen half uur gelopen te hebben, kwamen we de eerste apen tegen; Longtail makaken. Deze apen zie je echt overal in Zuid Oost Azië, ze zijn erg brutaal. Een half uurtje verder kwamen we een ander soort aap tegen: Thomas Leaf Monkeys, zwart met wit gekleurde apen die erg druk bezig waren. Ze sprongen van de ene op de andere tak vlak boven ons.
Erg speciaal om te zien, maar iedereen zat zo vol spanning om de Orang Utans te zien dus we gingen weer verder. Een uurtje of 3 later was het dan zover: Yessss de eerste Orang Utan!!!!
En wat voor eentje: een super grote!! Hij zat verstopt tussen de bomen en we konden hem eerst van een afstandje zien, maar nadat de gidsen dichterbij gingen en de kust veilig was mochten we ook dichterbij komen. Zooo bijzonder, kippenvel.... Deze beesten hebben zo ontzettend veel gemeen met de mens, die uitdrukkingen, wauww! Het beest voelde zich gelukkig op zijn gemak en bleef lekker rustig eten en bewoog zich heel sloom voort. Ze kunnen niet zo lang in 1 boom blijven zitten, dus verplaatste zich meerdere keren. Zodra hij zich verplaatste moesten we achteruit zodat het beest zich niet bedreigd voelde. Opeens liet het beest zijn tanden zien en moesten we achteruit van de gidsen. Het zijn en blijven beesten, en hoe mooi en bijzonder ze ook zijn, ze zijn niet te vertrouwen en kunnen ook heel hard rennen. Dus de gidsen hadden ons van te voren al gewaarschuwd wat we moesten doen als het beest op ons af kwam, en wat we vooral niet mochten doen als we in de buurt van dit bijzondere beest waren. We mochten hier niet te lang blijven dus gingen na natuurlijk ontelbare foto's gemaakt te hebben weer verder met onze tocht door de jungle.
Een prachtige tocht door de jungle, we moesten onder de boomstammen door kruipen, erover heen, door riviertjes, steile bergen op en weer af... Een zware maar echt een super gave trekking door de ontzettend groene jungle!
Na weer een hele tijd gelopen te hebben, kwamen we de tweede Orang Utan tegen; Mina met haar baby!
Dit beest hebben ze een aantal jaren geleden gevonden bij lokale mensen thuis. Ze hadden dit beest gevangen en werd als kindje behandeld. Ze is in het revalidatiecentrum geplaatst en verzorgd. Zo hebben ze haar geleerd om weer voor zichzelf te zorgen in het wild. Daarna is ze terug geplaatst in het wild: in Gunung Leuser National Park. En hier leeft ze nog steeds, ze heeft zelfs een baby. Zo bijzonder om te zien! Omdat ze dit verleden heeft, durft ze dichterbij te komen dan andere apen en konden we dus ook prachtige foto's maken van haar en de baby.
De dag kon voor ons al niet meer stuk, maar na de lunch zijn we nog 1 moeder met baby tegengekomen en 1 mannetje die boven in een boom zat te schuilen voor de regen!
Een en al geluk voor ons, want het is maar de vraag of je deze beesten ziet tijdens deze trekking. De gidsen doen echt hun uiterste best om de beesten te spotten.
Aan het einde van de middag kwamen we aan op ons kamp waar we dus sliepen. Het was niet meer als een zijl op de grond met een ultra dun matje en een zijl boven ons hoofd. En daar lagen we dan, op een bergje aan de rivier waar net voor het slapen gaan nog varanen grond liepen. En probeer dan maar eens te slapen... we hebben natuurlijk geen oog dichtgedaan, maar het was een super bijzondere ervaring!

De volgende morgen hebben we heerlijk gezwommen in de rivier, een waterval bezocht en daarna zijn we in de tubes ( binnenbanden van een vrachtwagen) de rivier afgezakt terug naar Bukit Lawang!
Een ontzettend gave trekking waar we maar liefst 5 Orang Utans gespot hebben.

2 dagen later hebben we de nachtbus genomen richting Banda Aceh. Helemaal in het Noorden van Sumatra! Hier lag het epicentrum van de aardbeving en Tsunami van 2004. We hebben 1 nacht in deze stad doorgebracht om alle ellende van deze gebeurtenis te bekijken. Dit heeft ontzettend veel indruk op ons gemaakt, verschrikkelijk wat hier gebeurd is en iedereen die nu nog leeft heeft wel iemand verloren toen. We hebben het Tsunami Museum bezocht, de power generator boot van 2500 ton die 4 km land inwaarts terecht gekomen is en de boot op een huis. Indrukwekkend allemaal om te zien. Maar 1 ding kunnen we zeker wel vertellen, dat de mensen die nu leven het veel beter hebben als eerst. De mensen hier geven zelfs aan dat ze toen zoveel geld van heel de wereld kregen, dat ze niet wisten wat ze hiermee aan moesten. Het geld is dus niet overal goed terecht gekomen..

Vanaf Banda Aceh hebben we de 2 uur durende ferry gepakt naar Pulau Weh! Het meest Noordelijkste puntje van Indonesië. Een prachtig eiland, waar we bijna een week gerelaxt hebben! Het was lastig om te gaan hier, het strand was betoverend mooi, het koraal was helaas aangetast door de Tsunami maar toch hebben we er veel mooi gekleurde vissen gezien en zelfs 1 hele grote Manta Ray van ongeveer 5 meter doorsnede...
Ook hebben we 2 keer gevist op zee met een lokale visser. Beide keren had Bram een flinke vis aan de haak geslagen.. echt super leuk!

Na bijna een week op het mooie eiland doorgebracht te hebben zijn we richting Berastagi gegaan.
Na weer een lange rit met de nachtbus kwamen we in deze plaats aan.
Ook hier hebben we weer bij een Nederlander geslapen die hier een guesthouse had. Meneer Willem met zijn vrouw Yfonia die ook een aardig woordje Nederlands sprak. Erg leuk om hier te verblijven. Mooie schone kamers, maar vooral een super warm ontvangst en heerlijk ontbijt en avond eten! De dag na aankomst zijn we met een Nederlands stel en een Australiër de vulkaan; Gunung Sibayak opgegaan. De vulkaan is 2095 meter hoog. Omdat we met 5 man sterk waren, hebben we geen gids genomen en zijn we het avontuur zelf aangegaan.
Het was een flinke klim, maar we hebben het gered; wauwww wat geeft dat je dat een kick als je boven op die berg staat uitkijkend op het kratermeer! De stank ( rotte eieren geur) van de zwavel komt je tegemoet als je de vulkaan op klimt. Maar wat een machtig gevoel als je hierboven staat.
We hadden het gered en ook nog eens zonder gids! De weg terug ging ook goed en weer terug bij het guesthouse heeft Yvonia een heerlijke Gado Gado ( Indonesische salade met pinda saus) voor ons gemaakt. Dik en dubbel verdiend na deze klim vonden we!
Van Berastagi zijn we richting Lake Toba gegaan met een privébusje dat we geregeld hadden bij Willem en Yfonia.
De aardige chauffeur heeft ons onderweg nog verschillende mooie plekken laten zien voordat we bij het Lake Toba aankwamen.

Hier hebben we een ferry gepakt naar TUKTUK eiland. Het meer Toba is het grootste kratermeer van zuidoost Azië. En wij zitten nu op een eilandje dat middenin dit meer ligt (Samosir, 1055km2 groot). We hebben een kamer met groot balkon aan het meer, dus worden elke morgen wakker met een schitterend uitzicht! We hebben het eiland al rond gecrost op een scooter wat echt hele mooie foto's opgeleverd heeft. Het uitzicht was adembenemend mooi. Alles is zo mooi groen, van rijstvelden tot struiken en dan het immens grote meer ernaast wat echt een ontzettend mooi uitzicht geeft!

Vanaf Toba meer waar we nu al 5 nachten aan het genieten zijn willen we morgen toch verder, maar het is nog een beetje onduidelijk waarheen. We hebben een luxe probleem; er zijn namelijk zoveel mooie plaatsen, dat we gewoon niet kunnen kiezen. Maar reizen bestaat uit keuzes maken, dus daar komen we zeker weten deze keer ook wel weer uit!

Tot zover het eerste gedeelte van het prachtige Sumatra.
Wij hebben het in ieder geval heel erg naar onze zin, dus hopelijk hebben jullie dit ook met dit verhaal.

Iedereen nog een heel fijn Pasen toegewenst!!
Liefs Bram en Ilse

Deel 2 Laos!!!

We waren gebleven in Vientiane, een grote stad. Hier zijn we dus maar 1 nacht gebleven. Hier hebben we wat rondgelopen en verder niet veel gedaan.

De volgende dag hebben we om 12.00 uur de bus gepakt richting Tha Theak. Een busreis van 6 uurtjes, dus we kwamen daar in het begin van de avond aan.
Gelijk op zoek gegaan naar een guesthouse wat in de Lonely Planet stond, en hier hebben we dus ingecheckt. We zijn naar deze plaats gegaan omdat we gelezen hadden dat je hier een mooie tocht met de motor kon maken van een aantal dagen.
Maar eenmaal hier, verhuurden ze alleen maar scooters, en geen motors, en we wilden deze keer graag een off road motor! Erg handig hier in Laos, waar de wegen erg slecht zijn.
Dus een beetje teleurgesteld omdat we nergens een off road motor konden vinden. Wat doen we nu? We zijn hier uiteindelijk toch maar 2 nachten blijven slapen en hebben verder niet veel gedaan. Een beetje gelezen over de rest van Laos en verder gewoon lekker gerust en gekletst met andere backpackers.

6 maart besloten we om richting Pakse te gaan, waar ze dus wel motoren verhuurden en waar we OOK een motortocht konden maken van een aantal dagen. Dus wij de bus in richting Pakse, een verschrikkelijk rit van ongeveer 6 uurtjes weer. Omdat het zo warm was, dachten we slim te zijn om een airco bus te nemen, maar eenmaal in de bus kregen we te horen dat de airco stuk was. Maar dit bleek achteraf helemaal niet zo te zijn, maar ze lieten dit uit, vanwege de brandstof besparing. Met als gevolg dat we binnen een korte tijd helemaal nat waren van het zweet. Tjaa, je kunt hier verder niet veel aan doen, want in discussie gaan met die mannen heeft geen zin, ze lachen je alleen maar hard uit. Dus wat doe je dan; rustig blijven zitten en proberen te slapen.
Na heel wat zweten en een hele tijd knikkebollend in slaap proberen te vallen kwamen we in Pakse aan.
Al snel hadden we een guesthouse gevonden wat dus ook nog eens de enigste plek bleek te zijn waar we een off road motor konden huren; 2 vliegen in 1 klap dus!
Bram heeft eerst een proefritje gemaakt en kwam met een BIG SMILE op zijn gezicht terug. Yes, deze nemen we zei hij! Het is een Honda FTR 223 CC geworden, een hele mooie blauwe!

Hiermee zijn we de volgende dag dus voor 5 dagen samen op pad gegaan. De grote backpackers hebben we in het guesthouse gelaten en we hadden alleen een kleine rugzak mee! Eerst nog ff de plattegrond bestudeerd en daarna zijn we vertrokken.
Op naar het Bolaven Plateau ( doe maar ff google wat dit is).
Dag 1; 50 km van Pakse naar Paksong. Een prachtige weg door de geweldige omgeving van Laos met in dit stuk veel koffieplantages en natuurlijk watervallen!
Deze dag hebben we maar liefst 5 watervallen bezocht. De een nog mooier als de ander. Zie foto's!
We genoten met volle teugen op de motor, wat een vrijheid heb je dan; je kunt overal stoppen waar je maar wilt heerlijk! Na deze super vette dag kwamen we in het begin van de avond aan in Paksong waar we geslapen hebben.
De volgende dag stonden er maar liefst 120 km op het programma richting Attapeu!
Maar dit is geen geasfalteerde weg, maar 70 km onverhard. Maar hier waren we al op voorbereid en hadden beide een sjaal om die we over onze mond en neus konden doen zodat we geen stof binnen kregen.
Het was een erg stoffige hobbelige weg met veel gaten, maar prima te doen met onze stoere off road bike! Ook deze dag hebben we weer een aantal watervallen bezocht, waarvan 1 de allermooiste was die we ooit gezien hebben. En hier waren we ook nog eens helemaal alleen! Deze lag echt midden in een adembenemende omgeving, super mooi groen, mooie kleuren bloemen we kregen er beide echt kippenvel van!
Na 70 km onverharde weg hebben we ff een hapje gegeten voordat wij de laatste kilometers over de verharde weg voortzetten. Eenmaal op de motor begon het erg donker te kijken, dus voordat het met bakken uit de hemel viel, zijn we gestopt bij een huisje langs de weg. Net op tijd, want eenmaal onder het afdak regende het super hard. Een stel kinderen hielden ons gezelschap en keken ons van top tot teen aan. We kochten daar wat drinken en probeerden een praatje te maken, maar ze waren allemaal erg verlegen. Na een tijdje hier gezeten te hebben, was het zo goed als droog en zijn we maar weer de motor opgestapt. Na een aantal km gereden te hebben, kwam het weer met bakken uit de hemel, maar deze keer waren er geen huizen in de buurt om te schuilen. Dus werden we zeik nat, we hebben de motor toch maar aan de kant gezet, en zijn samen het bos ingerend in de hoop dat we onder een grote boom konden schuilen, maar helaas. Geen grote bomen, dus we werden door en door nat. Koud was het niet, het was zelfs nog warm, ach ja wat maakt het ook uit, dan maar weer gewoon de motor op door de regen, nat waren we toch!
Maar na weer een aantal kilometer gereden te hebben begon het erg hard te onweren. Dus hebben we de motor toch maar weer aan de kant gezet, deze keer gelukkig onder een afdak van een huis. Hier hebben we een hele tijd gezeten. De bliksem verlichtte de hele lucht, erg mooi om te zien. Maar ondertussen was het al aardig donker en we moesten nog 5 km rijden voordat we in Attapeu waren om te slapen. Dus zijn we toch maar weer de motor opgestapt. Het onweerde, regende, bliksemde super hard en wij reden daar gewoon doorheen met onze stoere off road bike! Het leek net een filmset!
Bij het eerste guesthouse wat we tegenkwamen zijn we gestopt en hebben we een kamer genomen. Snel de natte kleren uit en de douche in, haha wat een avontuur! Geweldig.

De volgende dag scheen de zon weer volop en was het net als de andere dagen bloedheet.
Vandaag de rit naar Tad Lo. En deze keer was het de beurt aan Ilse om onze stoere off road bike te besturen. Gelukkig kon Ilse met de voeten aan de grond en kon ze dus ook heerlijk rijden. Bram mocht vandaag achterop genieten van de mooie omgeving.
Na weer een hele mooie rit kwamen we net na de middag in Tad Lo aan. Een gezellige plaats omgeven door 2 watervallen. We hebben hier een bungalow met uitzicht op de waterval genomen. Heerlijk zittend op het balkon met uitzicht op de waterval met een verse fruitshake, en dat voor maar 60.000 kip (€ 6,-) per nacht; wie wil dat nou niet!
Deze dag hebben we het dorpje verkend en kwamen we erachter dat de 2 dagen erna een lokaal festival in een dorpje een paar km verder op plaats vond. Dus we besloten om 1 dag langer hier te blijven zodat we dat ook nog mee konden pikken.

De volgende dag hebben we weer de motor gepakt en hebben we de omgeving rond Tad Lo verkend. We zijn de verharde weg afgegaan om zo via een onverhard pad naar lokale dorpjes te rijden. Weer een super mooie rit, geen idee waar we uitkwamen, maar dat is avontuur! Uiteindelijk kwamen we bij een waterval uit waar we in eerste instantie naar op zoek waren, maar helaas stond deze droog vanwege het seizoen.
s 'avonds zijn we met nog een stel andere toeristen naar de plaats van het festival gegaan. Daar aangekomen leek het wel een lokale kermis maar dan zonder attracties. Allemaal kraampjes met snoep, eten, drinken en spelletjes! Erg gezellig. In het midden stond een groot podium waar later op de avond lokale bandjes optraden. Maar de hoofd act waar alles om draaide was het ‘ Spirithouse'!
Een houten huisje beschilderd met gekke tekeningen en in het midden een hele mooie boom met versiersels.
De mannen trokken gekleurde kleren aan, pakten trommels in de handen en zongen zo hard ze maar konden en liepen zo met zijn allen rond de versierde boom. Dit deden ze om de boze geesten weg te jagen en een offer te brengen; voor de goede oogst, geluk voor de toekomst etc.
Er werd een kip geofferd; de kop werd eraf gehakt en met dit bloed besmeerde ze delen van de versierde boom in het ‘ Spirithouse'. Dit alles ging bespaard met veel, heel veel Lao Lao
( zelfgestookte rijstwijn)! Een erg bijzondere belevenis om dit mee te maken.

De volgende morgen om 07.00 uur waren we weer op deze plek. Vandaag was de dag van de offers. Er werden 7 koeien en 1 stier geofferd! 7 stellen traden in het huwelijk en moesten dus allemaal een koe offeren. Dit voor een gelukkig leven en toekomst! De grote Buffalo werd voor het hele drop geofferd, zodat het dorp een goede toekomst had.
Zonder enige aankondiging, hoorden we harde klappen. De eerste bruidegom was al begonnen met het doden van zijn koe. Het beest werd met een dikke bamboestok op zijn hoofd geslagen en vervolgens met een groot kapmes werd die een aantal keren in zijn buik gestoken. Er werd een gat in zijn hart/longen gemaakt waar ze water ingoten. Een erg pijnlijke en langzame dood dus. Afschuwelijk om te zien. Maar toch hebben we dit gefilmd, met af en toe toch wel een oog dicht geknepen.
En zo werd de ene naar de andere koe gedood. De mannen die dit deden, hadden de hele nacht door gefeest en waren dus ook stront bezopen, ze hadden er ook de grootste lol in.
Voor ons zo onwerkelijk, onbegrijpelijk en eigenlijk echt niet om aan te zien, maar hier heel normaal en dit hoort bij hun geloof! Er liepen ook gewoon kleine kinderen rond, die dit ook allemaal zagen.
We zullen het filmpje niet op de site zetten, en de ergste foto's zullen we jullie besparen, maar voor mensen die dit toch interessant vinden, kunnen dit bij terug komst van onze reis komen bekijken.
Na deze heftige ochtend hebben we onze laatste tocht richting Pakse voortgezet op de motor.
We hebben echt ontzettend genoten op de motor, maar vooral van het landschap en van de ervaringen tijdens deze tocht.

De volgende dag zijn we richting 4000 Islands gegaan. We hebben 3 dagen heerlijk gerelaxt op het eiland Don Det. Een bungalow aan de rivier, dus heerlijk liggend in een hangmatje met weer een overheerlijke verse fruit shake in de hand hebben we hier heerlijk niets gedaan.
Behalve 1 dag; toen zijn we toch maar iets actiefs gaan doen, namelijk Kajakken!
Een hele dag peddelen in de hete zon, maar door een super mooie omgeving. We hebben zelfs de Irrawaddy dolfijnen gespot!
4000 Island was een prima bestemming om alle ervaringen van Laos op een rijtje te zetten en ons voor te bereiden op ons volgend avontuur: Indonesië!!
En zo hebben we vanaf Laos de nachttrein naar Bangkok genomen waar we nu 1 nacht geslapen hebben.Laos was echt een schitterend land waar we echt hele bijzondere mooie dingen meegemaakt hebben; een aanrader voor iedereen!
Vanavond stappen we in het vliegtuig richting Indonesië, waar we in Medan ( Sumatra) starten en zo in 2 maanden rustig naar onder reizen.
Iedereen super bedankt voor de leuke reacties, echt heel tof dat jullie ons nog allemaal volgen, doet ons erg goed!
P.s. de foto's komen later, want hebben weer slecht internet!!

Liefs Bram & Ilse

De eerste 2 weken van Laos & alweer een half jaar onderweg!

Onze reis naar Laos begon op 16 februari om 10.00 uur vanaf Thailand; Chang Mai. Vanaf hier zijn we met een bus naar de grens gereden. Hier hebben we een boot gepakt die ons naar de overkant van de rivier bracht en gelijk dus ook een ander land; Laos!
Voor mensen die het niet weten, dit is het meest gebombardeerde land ter wereld.
Op Laos zijn meer bommen gevallen dan in de hele tweede wereldoorlog bij elkaar.

Hier hebben we voor de zoveelste keer visumformulieren moeten invullen en na het betalen van $ 35,- waren we in het bezit van een 30 dagen visum voor Laos.
Daarna weer direct de bus in, dit keer een grote lokale bus die natuurlijk weer helemaal volgeladen was met zakken rijst en vele andere goederen.
Het hele gangpad lag bomvol met goederen en dus moesten we hierover heen klimmen voordat wij konden gaan zitten. Weer een heel avontuur op zich, net als het vervolg van de busreis.
De ramen sloten niet goed, dus al het stof kwam door alle gaten naar binnen, we waren binnen enkele uren helemaal bruin van het stof. Gelukkig hadden we een sjaal bij de hand die we voor onze mond en neus konden houden zodat we niet teveel stof binnen kregen.

De volgende morgen om 06.00 uur kwamen we dan eindelijk aan in Luang Prabang waar we gelijk een andere bus naar Sayabouli gepakt hebben. Dit was ook weer een lokale bus met alle ramen open en zo vol mogelijk gestopt met goederen en mensen.
Een erg avontuurlijke rit weer! Een jongen die langs ons zat in het gangpad sprak ons in het Engels aan en bleef verder de hele weg kletsen. Hij woonde in Sayabouli en wilden zijn Engels oefenen.
Aangekomen om 12.00 uur in Sayabouli werden we met de tuktuk naar het centrum gebracht waar we een home stay toegewezen kregen. In deze plaats vond het olifantenfestival plaats, 1 keer in de 3 jaar in dezelfde provincie. Dus het was een groot feest waar vooral lokale toeristen op af kwamen, dus nog leuker!
Na heel wat zoeken kwamen we aan bij onze homestay. Een gezin met 2 kinderen, die geen van allen Engels spraken, dus communiceren was lastig maar wel heel speciaal en bijzonder!
De tijd die we hier hebben gehad zullen we nooit meer vergeten! De familie was zo hartelijk en deed alles voor ons. We kregen al gelijk een hele maaltijd voorgeschoteld; sticky rice, noodle soup, omelet en nog veel mee lokaal eten.
Na de maaltijd zijn we richting de plaats gelopen waar alle festiviteiten plaatsvonden. Dit festival draait alleen maar om olifanten dus waar je ook keek zag je deze grote mooie beesten. Groot, klein en veel mooi versierd, prachtig om te zien. In eerste instantie hadden we 2 nachten geboekt, maar omdat we hier zo naar ons zin hadden, zijn we nog een nacht extra gebleven.
Deze dagen hebben we veel leuke mensen ontmoet. Het gezin waarbij we bleven slapen nodigde hun familie uit om met ons kennis te maken. Dus binnen een mum van tijd zat het hele huis vol met familie, buren, vrienden en dorpsgenoten van de familie. Ze waren zo vereerd dat wij er waren en dit wilden ze met iedereen delen. Ze maakte allemaal lokaal eten en we moesten natuurlijk heel wat Lao Lao drinken, dit is een zelfgestookte ricewine! Heel sterk! Na een aantal Lao Lao moest er natuurlijk gedanst worden op te harde lokale muziek. Geweldig, iedereen zingt en danst hoe vals het ook klinkt, ze schamen zicht nergens voor! Wat een ervaring!!
Het huis waar we sliepen was niet meer als een paar muren met een golfplaten dak. Voor ons hadden ze een bed met matras in de leefruimte gezet. Met hieromheen gordijntjes voor de privacy. Een douche was er niet, het was niet meer als 2 tonnen met ijskoud water. Met een pannetje kon je het water over je heen gieten! Ach ja, voor 4 dagen was dit goed te doen.

Het festival was geweldig, we hebben een optocht van meer dan 70 versierde olifanten gezien, ceremonies met olifanten en nog veel meer mooie dingen. Het meest bijzondere wat ons bijgebleven is, zijn de 2 ceremonies die we hebben gehad. De eerste kregen we bij het gezin waar we sliepen.
Een ceremonie wordt gehouden voor speciale gelegenheden. Ons bezoek was dus speciaal!
De vrouwen kookten eten en de mannen zaten buiten te kletsen samen met ons. Ze probeerden met ons te praten, maar wij verstonden er niets van. Gelukkig kwam Noi, de jongen van de bus naar dit huis toe om zo alles te vertalen, zodat wij via via toch met de lokale mensen konden praten. Hier hadden we echt geluk mee, want er konden in totaal 5 mensen in het hele dorp een beetje Engels; waarvan Noi er 1 was!
1 oud vrouwtje uit het dorp van 86 was al 2 dagen bezig om katoen te weven voor de ceremonie.
Nadat iedereen alles voorbereid had, kon het beginnen!
We kregen een sjaal om, die we schuin over onze schouder moesten dragen. Ilse kreeg ook nog een mooi gekleurde rok om. Wij moesten in het midden zitten en om ons heen zaten al de andere mensen. In het midden stond een soort heilige toren die gemaakt was van bloemen, fruit, eten en heel veel katoenen touwtjes. 1 man deed het woord en bleef maar praten en keek ons aan; gelukkig vertaalde Noi dit voor ons. De man vertelde dat hij zeer vereerd was dat wij hun dorp bezocht hadden, en dat ze ons met deze ceremonie al het geluk voor de toekomst wilden wensen. Goede gezondheid, goede baan, en ga zo maar door. Daarna moesten we met beide handen de toren aanraken, zodat we hiermee in verbinding stonden, dit bracht geluk, de mensen om ons heen raakte ons weer aan, zodat iedereen met ons en de toren in verbinding stond. Later kregen we van iedereen een katoenen touwtje om onze pols geknoopt, dit bracht geluk en moesten we enkele dagen om houden.
Na dit officiële gedeelte, kwam het eten en drinken op tafel. En werd er geproost met Lao Lao en bier!
Een erg bijzondere en mooie ervaring dus!
Diezelfde dag werden we voor een tweede ceremonie uitgenodigd bij Noi thuis. Ook hier waren weer ontzettend veel mensen aanwezig!
Als afscheidscadeau en bedankje hebben we de mensen een foto van onssamen gegeven. Dit vonden ze helemaal geweldig.

En dit waren dan de eerste 4 dagen in Laos, wat een welkom, erg bijzonder.
Na deze plaats zijn we met de bus terug richting Luang Prabang gegaan. Hier zijn we 4 nachten gebleven. Er hangt hier echt een speciale heerlijke relaxe sfeer. We hebben deze dagen een fietst gehuurd en hebben de omgeving verkend! We hebben vooral veel verse Fruit Shakes en Baquettes gegeten op straat; deze gaan we zeker nog missen!

Na 4 nachten Luang Prabang zijn we richting het Noorden gegaan. Het eerste dorpje wat we bezocht hebben is Nong Khiaw. Een kleine plaats gelegen in een prachtige omgeving. Wakker worden tussen karst gebergten en de Mekong Rivier; wie wil dat nou niet?? We hebben hier heerlijk gewandeld en vooral genoten van het uitzicht. 2 dagen laterhebben we de boot gepakt richting Muang Ngoi, ook een kleine plaats. Hier hebben we 2 nachten in een bungalow aan de Mekong Rivier geslapen. Een heerlijke hangmat op het balkon, het kon niet beter!
Ook hier hebben we gewandeld, 2 uur richting een dorpje genaamd: Ba Na waar ze nog als vroeger leven. Hier hebben we heerlijke rondgekeken en daarna de 2 uur durende tocht weer voortgezet terug naar onze bungalow.
Na 2 dagen relaxen hebben we de boot en bus gepakt richting Luang Prabang, waar we 2 nachten gebleven zijn. Hier hebben we de waterval Tat Kuang Si bezocht. Een waterval van ongeveer 100 meter hoog en daaronder allemaal plateaus met helder blauw water waarin je kon zwemmen. Dit hebben we natuurlijk ook gedaan, ijskoud maar erg mooi!
Na 2 nachten Luang Prabang zijn we met de bus richting Vang Vieng gereden. Een hobbelige weg, maar de omgeving was erg mooi!

Aangekomen in Vang Vieng hebben we gekozen voor een bungalow net buiten het centrum aan de overkant van de rivier, lekker rustig dus. Vang Vieng staat bekend om het Tuben. In een vrachtwagenband de rivier af dobberen met een emmer drank in de hand. We hebben de plaats waar dit allemaal plaats vindt bezocht en ff rondgekeken maar zelf hebben we dit niet gedaan.
Iedereen is hier onder invloed van veel alcohol, hangend boven het water aan een touw en zo het water in springen. De meeste zijn ondergespoten met een spuitbus of volgekleurd met markers en staan dansend aan de waterkant in bikini of zwembroek. De 1 nog gekker als de ander!
Op de weg terug naar het centrum zagen we onderweg een groot ongeluk. Een motor en een scooter lagen op de grond. 2 toeristen die van het Tuben afkwamen lagen ernstig gewond op straat. Armen en benen open en bij de 1 liep het bloed uit zijn mond.
Dit is dus 1 van de redenen waarom de lokale mensen niet blij zijn dat deze plaats steeds meer bekend wordt om het Tuben. Het loopt steeds vaker uit de hand.
Maar buiten het Tuben heeft Vang Vieng veel meer te bieden, de omgeving is prachtig. We hebben dus ook 1 dag een scooter gehuurd en de omgeving verkend. Erg mooie karst gebergten en mooie kleine dorpjes met hier ook weer blije kinderen die rennend en zwaaiend je achterna komen!
Vandaag zijn we aangekomen in Vientiane, een grote plaats in Laos, waar we waarschijnlijk 1 nacht blijven en dan gelijk door gaan richting het zuiden. Waar we uiteindelijk de laatste dagen af willen sluiten op four thousand islands en dan zo op 16 maart met de nachtrein vanaf Pakse naar Bangkok gaan.
Tot zover de eerste 2 weken van het prachtige Laos!

We willen nog ff bij 1 ding stil staan; we zijn nu al een half jaar aan het reizen! Wat gaat de tijd toch snel. In dit half jaar hebben we zo ontzettend veel meegemaakt dat we af en toe de foto's moeten terugkijken om dingen op te halen. De datums en dagen zijn we allang kwijt, en dat is alleen maar een goed teken denken we. We leven met de dag; een heerlijk gevoel dus! Maar we merken wel dat we steeds meer de behoefte hebben om langer op 1 plaats te zitten, daarom kijken we er ook erg naar uit om over 2 maanden voor 3 maanden ons eigen huis op wielen te hebben in Australië. Heerlijk!!

We hebben een optelsom gemaakt van het afgelopen half jaar:
- 10 landen bezocht
- 15 keer een grensovergang gepasseerd
- Al in meer dan 70 verschillende bedden geslapen
- In totaal meer dan 300 uur in de bus gezeten
- In totaal meer dan 210 uur in de trein gezeten
- Ontelbare kilometers gelopen en gefietst
- 4 keer het vliegtuig genomen, omdat dit over land niet mogelijk was

We genieten nog steeds van elke dag en staan nog steeds open voor ervaringen en culturen; wat is het leven van een backpacker toch heerlijk!!

Tot het volgende verhaal.
Liefs Bram en Ilse

P.s. de foto's komen later i.v.m. slecht internet.

2 weken Noord-Thailand

Hallo allemaal,

We zijn nu alweer 2 weken in Thailand. Bijna 1 week hebben we in Bangkok gezeten om het een en ander te regelen. Jaja, reizen is niet alleen maar genieten, maar het is ook veel regelen en plannen. En omdat het hier net ff iets anders aan toe gaat als in Nederland, duurt het allemaal wat langer om dingen geregeld te krijgen. Ach ja, we hebben de tijd!
Een van de dingen die we moesten regelen was het visum voor Indonesië. We gaan namelijk 2 maanden naar Indonesië in plaats van 1. En daarvoor heb je een ander visum nodig. Dus op naar de ambassade van Indonesië in Bangkok. De meest onvriendelijke ambassade tot nu toe. Hier kregen we dus te horen dat we een return ticket moesten laten zien. En dit hadden we niet, dus nog meer werk aan de winkel! Maar ja wat gaan we doen? Waar gaan we naar Indonesië heen? 1 hele dag hebben we op internet gezeten om alles uit te zoeken. S 'avonds laat hebben we het beslist en geboekt.
Wat staat er nu vast:
- 18 Maart Bangkok - Medan(Sumatra)
We willen dan vanaf Sumatra richting Java, Bali, Lombok en Gili. Als er nog tijd is gaan we misschien nog naar Komodo en Flores, maar dat zien we tegen die tijd wel!

- 14 Mei Denpasar - Darwin (Australië)

Dit betekend dus dat we al een heel eind onze planning weten voor de komende maanden. Is dit fijn? Fijn is het om nu al alles geregeld te hebben, dus de volgende maanden kunnen we alleen maar genieten.
Niet fijn is het omdat alles definitief vast staat, en je tussendoor niets meer kunt veranderen. Dit allemaal door het visum van Indonesië.
Ook een minpunt is het dat we Joep en Marijke in Lombok niet kunnen bezoeken, want tegen die tijd dat wij daar zijn, zijn hun alweer terug in Nederland.
Maar reizen is keuzes maken!
Wat ook al vast ligt is de campervan waarmee we 3 maanden door Australië gaan reizen. Heerlijk een eigen stekkie op wielen voor 3 maanden lang!
En natuurlijk zijn we ook gaan denken welke route we in die 3 maanden gaan doen. Hierin hebben we natuurlijk alle vrijheid en kunnen we gaan en staan waar we willen.
Het volgende hebben we in gedachten:
Op 14 Mei halen we de camper op in Darwin en rijden we langs de westkust richting Perth. Vanuit Perth rijden we naar het centrale gedeelte van Australië (de outback / Alice Springs). Daarna rijden we weer naar onder richting Adelaide en zo via de Great Ocean Road naar de oostkust. Daarna misschien nog een stukje omhoog, maar op 10 augustus moeten we weer afscheid nemen van op huis op wielen.
Daarna gaan we voor 6 weken naar Nieuw Zeeland. Dus voor mensen met een wiskunde knobbel ,weten nu ook dat we dus langer als een jaar wegblijven. Maar goed, later hierover meer.

Terug naar Thailand. Na al het regelwerk in Bangkok zijn we met de bus naar Pak Chong gegaan. Waar we 2 dagen zijn gebleven. Hier hebben we 2 tours gedaan. De eerste was een volle dag. Met de jeep reden we door de prachtige omgeving naar het Khao Yai National park. Hier hebben we ontzettend veel mooie beesten gezien. Zoals Gibbons en Hornbills (geweldig mooi gekleurde grote vogels). Maar ook schorpioenen en spinnen. Het hoogtepunt was toch wel de wilde Olifant. Een supergave tour dus!
De volgende dag hebben we een halve dagtour gedaan. We zijn naar een waterbron geweest waar de lekker hebben gezwommen. Maar ook naar een grot waar 2 miljoen vleermuizen na zonsondergang in een lange sliert naar buiten kwamen. Geweldig om te zien.
Na 2 dagen safari en jungle in Pak Chong zijn we met de bus naar Chang Mai gegaan. Hier ook weer 2 dagen gezeten. Lekker een scooter gehuurd en de omgeving verkend. En natuurlijk lekker gegeten en gedronken en s' avond nog een Thaibox wedstrijd gezien.
2 dagen later zijn we met een minibus naar Pai gereden. Een bijzondere rit met 672 bochten. Voor mensen met een zwakke maag geen plezier! We hebben 3 nachten in Pai gezeten, in een relaxte bungalow iets buiten het centrum. Heerlijk rustig en relaxt dus. Pai is een relaxte hippie plaats waar we alleen maar gerelaxt hebben, scooter gehuurd, aan het zwembad gelegen en de laatste dag op Piranha's hebben gevist! En ja hoor: Bram heeft een dikke vette Piranha van maar liefst 1,5 kg gevangen!
Om 16.30 uur hebben we de bus naar Chang Mai gepakt waar we nu zijn. Hier slapen we 1 nacht en dan gaan we morgenvroeg om 10 richting Laos, waar we 17 februari om 5.00 uur in Luang Prabang aankomen. Vanuit hier pakken we een bus naar van 4 uurtjes naar Sayabouli, dit is de plaats waar het 3 daagse olifanten festival plaatsvind. Hier slapen we 2 nachten in een homestay. We kijken er nu al naar uit!!
Dit was het weer tot zover!! De volgende keer weer een nieuw avontuur.

Liefs Bram & Ilse
Voor degene die ons een privé mailtje willen sturen: bramp85@hotmail.com.

De 3 weekse reis door het vriendelijke MYANMAR!!!

Deze adembenemende reis begon op dinsdag 10 januari waar we vanaf Bangkok naar Yangon zijn gevlogen!
Na nog geen 50 minuten gevlogen te hebben, stond onze pick up ons op te wachten. Een lokale man die heel enthousiast stond te zwaaien met een bordje met onze namen in de hand! Deze aardige man droeg een lange rok( Longhi), zoals alle mannen in Myanmar dragen.
Nadat we een stempel op ons visum kregen en onze tassen van de band gepakt hadden konden we de taxi in naar ons hotel.

Het was een bijzondere rit door de stad: Yangon! Het viel ons meteen op dat Myanmar heel anders was dan alle andere in Zuid Oost Azië. Dit beloofd wat dus!!
Aangekomen bij ons hotel, werden we erg vriendelijk ontvangen en hebben we onze tassen gedropt en zijn we gelijk de straat op gegaan om een hapje te eten. We hadden alleen dollars omdat we dachten dat we hiermee alleen konden betalen. Maar omdat de dollar zo slecht staat, willen ze dat je met de lokale munteenheid ( Kyatt) betaald. En als je iets wilt kopen op straat dan accepteren ze alleen Kyatt.
Dus de volgende dag toch maar ff dollars wisselen. Gelukkig accepteerden ze in de Sakura Tower waar wij gegeten hebben dollars. Dit is restaurant op de 20^ste verdieping, waar je een mooi uitzicht hebt over Yangon.
Nadat we lekker gegeten hadden zijn we terug gegaan naar ons hotel om daar nog ff wat te drinken en daarna lekker te gaan slapen.

De volgende dag zijn we te voet de stad gaan verkennen. Het is eigenlijk maar een vieze, drukke stad, maar de mensen zijn wel vriendelijk.
We hebben de hele dag rondgeslenterd, bus tickets gekocht voor de volgende dag naar Bagan, en een bezoek gebracht aan de bekende prachtige Swe Dagon Pagoda midden in de stad! En mooi was die zeker, wauwww geweldig! We hebben zelf de kristallen op de top na zonsondergang kunnen zien!

De volgende dag kwamen er s 'morgens een hele rij monniken door de straat die geld offerden. Erg mooi om te zien.
Om 16.00 uur werden we vanaf het treinstation met een pick up naar het busstation gebracht. Dit was een uurtje rijden. In dit uur hebben we weer een beetje kunnen proeven van het leven in Myanmar op straat. Na een mooie rit kwamen we aan bij het busstation, een gekkenhuis was het! Het leek wel een dorp van bussen, onvoorstelbaar. Gelukkig wist onze chauffeur welke bus voor ons was.
En toen, de tassen in de bus, hmmm dit was al een avontuur op zich. Eerst probeerde ze onze tassen onderin te laden, maar dit zat al helemaal vol met balen rijst, dus toen hebben ze onze tassen maar door het raam naar binnen gegooid. Het is echt onvoorstelbaar om te zien, wat ze allemaal in de bussen proppen. Maar uiteindelijk kwam het allemaal goed en zaten wij met onze tassen tussen alleen maar lokale mensen in de bus. Het avontuur kon beginnen!
De tv met daarop karaoke ging aan, de volumeknop werd vol open gedraaid, de airco op het koudste en probeer dan maar eens te slapen.

Geen oog dicht gedaan natuurlijk en we kwamen ook nog eens midden in de nacht 03.30 uur in Bagan aan. Gelukkig stond onze pick up al klaar; een paardenkar!! Geweldig! Midden in de nacht zaten wij gewoon op een paardenkar op weg naar het guesthouse. Helaas waren ze daar nog niet wakker, dus stelde onze driver van de paardenkar voor om gelijk naar zonsopgang te kijken! Ja, waarom ook niet, we konden toch nog niet op de kamer en waren nu toch wakker! Dus hup, weer de paardenkar op, op weg naar zonsopgang. Onderweg nog ff een koffiestop gemaakt, en rond 04.30 uur kwamen we aan bij 1 van de vele prachtige tempels van Bagan! In het pikkedonker zijn we een willekeurige tempel opgeklommen, waar we volgens onze driver het mooiste uitzicht hadden over alle tempels van dit complex. Nu alleen nog wachten totdat de zon op kwam. Adembenemend mooi! Echt zo geweldig, zo machtig gevoel als je daar bovenop 1 van die tempels zit, en dan uitzicht hebt over het hele complex! Schitterend!

Verder hebben we hier 1 dag een fiets gehuurd en hebben we het hele complex zelf verkend. Heerlijk fietsend tussen alle tempels door met een prachtig uitzicht.
Ook hebben we een bijzondere ontmoeting met een Monnik gehad die graag Engels wilde leren en nodigde ons dus uit om naar de Monastery te komen, om met hem gezellig te kletsen. Hij liet ons zien waar hij leefde en vertelde over zijn dagelijkse bezigheden en we zijn zelf samen met hem en zijn vriend naar zonsondergang gaan kijken. Ook weer op 1 van de vele mooie tempels waar Bagan om bekend staat! Deze ontmoeting zullen we dan ook nooit meer vergeten!

Na 2 dagen in Bagan te zijn geweest was het weer tijd voor de volgende plaats; Mandalay! Dit is een grote stad, en een beetje een centraal punt in Myanmar!
Omdat wij het reizen met de bus een beetje zat waren, hebben we dit keer voor de boot gekozen. Een leuke afwisseling dachten we, en dat was het zeker! Een 11 uur durende boottocht bracht ons van Bagan naar Mandalay! Het was een grote boot voor ongeveer 100 mensen, maar we zaten er met 11 toeristen op, dus een privé jacht konden we het wel noemen! We konden binnen zitten, maar ook buiten op 1 van de twee grote dekken waar heerlijke luier stoelen stonden. En geluierd, dat hebben we dan ook gedaan. Het uitzicht was geweldig mooi, dus hebben alleen maar genoten!
Om 18.30 uur kwamen we in Mandalay aan, en als totale verrassing voor ons stonden Sjors en Jocelyn, het stel uit Arnhem waar we 2 weken mee samen gereisd hebben in Cambodja op ons te wachten. Super leuk, ze hadden ook al een hotel en taxi voor ons geregeld dus dit was echt een super ontvangst!
Natuurlijk hebben we deze avond gezellig gekletst onder het genot van een hapje en een drankje.

De volgende dag zijn we ook samen op pad gegaan om de belangrijkste bezienswaardigheden in Mandalay te bekijken. De U Bein Bridge ( langste teak houten brug ter wereld), een Pagoda ( maar hier hebben we er al teveel van gezien), en natuurlijk Mandalay Hill ( prachtig uitzicht over de hele stad).
S' avonds hebben we weer afscheid genomen van Sjors en Jocelyn en hebben we natuurlijk de beroemde Chapatti op straat gegeten. Het is een soort pannenkoek, heerlijk!

De volgende dag hebben we in de middag de bus gepakt richting Kyaukme waar we begin van de avond aan kwamen. Deze plaats is niet zo heel bekend voor toeristen, dus die zie je hier gelukkig amper, maar hier kun je prachtige niet toeristische trekkingen maken door de bergen naar de bergstammen. En om deze reden zijn we hier ook gestopt, want we willen zo dicht mogelijk bij de lokale mensen komen. Er is hier dus ook maar 1 guesthouse waar toeristen mogen verblijven. Dus dit was makkelijk voor ons!

We hebben hier 2 nachten geslapen, en daarna zijn we met Naing Naing ( onze gids) en een koppel uit België de bergen in gegaan.
Eerst werden we met een tuktuk naar het begin van onze tocht gebracht, en daarna hebben we een wandeling van maar liefst 18 kilometer door de bergen gemaakt!
Onze gids Naing Naing, je spreekt het uit als Nine Nine, was een man uit duizenden! Hij kon echt alles, hij was dokter; hij had namelijk in zijn tas verschillende medicijnen zitten voor de lokale mensen. Dus iedere keer als we in een dorpje kwamen, bezocht hij een aantal huizen om te vragen of alles goed was en of iemand hulp of medicijnen nodig had. Geweldig om te zien hoe hij deze mensen hielp. Deze mensen hebben werkelijk niets, en daarom gaf hij soms ook eten en medicijnen. Voor ons was het ook heel bijzonder dat wij zo dichtbij de lokale mensen kwamen, we konden zo precies zien hoe ze leefden en konden natuurlijk ook mooie foto's maken. Ook was hij een goochelaar; onder de wandeling zijn we echt een aantal keren gestopt, omdat hij zijn magic trucs wilde laten zien! Niet met een toverstafje of andere gekke dingen, nee gewoon met dingen uit de natuur. Een steen, stokjes, bladeren, je kunt het zo gek niet bedenken! We stonden er met de neus bovenop, maar zijn er nog steeds niet achter hoe hij het iedere keer voor elkaar kreeg. Dit maakte deze wandeling ook gezellig en ging de tijd super snel voorbij.
Ook was hij een goede kok; hij had namelijk zijn rugzak vol met eten en drinken voor ons. Alleen maar lokale lekkernijen. Rond de middag, liepen we een dorpje binnen en heeft hij in een keukentje van de lokale mensen een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt. Verrukkelijk.
Maar wat hij vooral was, was een goede gids, hij had zelf ontzettend veel meegemaakt en kon ons dus ook veel vertellen over de geschiedenis, natuur maar vooral over het leven in Myanmar.

Elk verhaal was stuk voor stuk zo indrukwekkend, dat we er af en toe gewoon echt stil van werden.
Myanmar is een land met veel geschiedenis, en op het moment zijn er nog steeds gevechten in sommige delen aan de dag, maar de bevolking is daarentegen zo ontzettend vriendelijk!
Na een indrukwekkende wandeling kwamen we net voor zonsondergang in het dorpje bovenop de berg aan waar we deze nacht verbleven.
We sliepen op groot vloerkleed op de harde houten vloer met veel dekens over ons heen. Geen luxe, maar dit hebben ze hier ook niet, en voor 1 nacht is dit ook niet erg! Het was wel flink koud, dus hebben onze kleren lekker aangehouden in bed.
Na een heerlijke maaltijd die Naing Naing weer voor ons gemaakt had, zijn we in het donker nog naar een viewpoint gelopen, waar we een prachtig uitzicht hadden over het dorpje. Maar wat vooral bijzonder was; de prachtige sterrenhemel, zoveel sterren hebben werkelijk nog nooit bij elkaar gezien. Met open mond hebben we hier een aantal minuten naar staan kijken; kippenvel!! Daarna zijn we richting onze verblijfplaats gelopen en hebben we nog gezellig nagekletst bij een gezellig vuurtje in het huis en daarna lekker onder de wol.

Na een lekker ontbijt de volgende daghebben we onze wandeltocht van 10 kilometer voortgezet. Dit keer veel berg afwaarts, door weer een prachtige omgeving! Onderweg, liet onze gids zijn massage kwaliteiten ook nog eens zien. Hij heeft onze nek en schouders lekker gekraakt, dat was een hele verademing na een wandeling van 2 dagen van 28 kilometer!
Het was een ervaring om nooit, nooit meer te vergeten!

Na nog een korte rondleiding door Kyaukme op de scooter hebben we een heerlijk diner bij hem thuis gehad waar hij zijn familie aan ons voorgesteld heeft. Het was een gezellige avond, maar vooral een super gave trekking van 2 dagen!

De volgende dag hebben we de trein gepakt richting Pyin U Lwin.
De treinreis was ook weer een heelavontuur! We zaten dus weer alleen maar tussen de lokale mensen, geen toerist te bekennen. Deze treinrit duurde 5 uur, maar we hebben echt elke seconden van begin tot het eind genoten. Het uitzicht was weer adembenemend mooi, maar vooral het contact met de lokale mensen. We zaten nog geen 5 minuten in de trein, toen onze buurvrouw ons al eten gaf. En dit ging de hele tijd zo door, we hebben allerlei lokale lekkernijen mogen proeven, heerlijk!
En toen kwam toch wel het hoogte punt van de treinreis; de overgang op de mega hoge stalen brug.
Gelukkig staan alle ramen en deuren hier tijdens de rit gewoon open, zodat je ook prachtige foto's kunt maken. We hebben dus ook net als de lokale mensen, uit het raam gehangen om zo goed mogelijk van het uitzicht te genieten; weer een bijzondere ervaring!

Tegen de avond kwamen we in Pyin U Lwin aan, waar we met een paarden koets naar ons hotel gebracht zijn! Geweldig, het leek wel een sprookje.

In deze plaats hebben we alleen 1 dag een fiets gehuurd en hebben heerlijk rondgefietst en een pagoda en een waterval bezocht. Beide erg mooi!
De volgende dag zijn we met een open truck weer terug gegaan naar Mandalay. En dit was weer een avontuur. Het open truck waar we met 25 mensen op en in zaten. Een aantal mensen op het dak, met veel tassen en andere goederen, nog veel meer mensen achter in de bak op houten bankjes met hier tussen ook weer veel goederen, en nog een aantal mensen hangend/staand aan de zij en achter kanten van de truck.
Maar je gelooft het of niet, na 2 uurtjes kwamen we weer veilig in Mandalay aan.

Hier hebben we 1 nacht geslapen en hebben we de volgende dag een taxi gedeeld richting het Inle Lake met een koppel uit Californië. We hadden weer geen zin in een lange nachtbus, dus hebben we samen een auto met chauffeur geregeld die ons in 7 uurtjes door een prachtige omgeving weer naar het Inle Lake bracht.
In de plaats Nyaungshwe hebben we 5 nachten geslapen bij een guesthouse met een super relaxte tuin waar we heerlijk konden relaxen.

We hebben 1 dag een fiets gehuurd om zo de omgeving rondom het Lake te verkennen. Dit was echt een super leuke avontuurlijke tocht. Op de helft hebben we de fietsen op de boot geladen en zijn we het Lake overgestoken om zo weer aan de andere kant richting ons guesthouse te fietsen.

En 1 dag hebben we een toeristische boottocht gedaan. We hebben o.a. een weverij bezocht, een sigarenmakerij, zilver smit, de longnecks en als laatste nog een Monastery. Het was erg toeristisch, maar de boottocht over het Inle Lake was echt schitterend. Het is een mega groot meer dat omgeven is door prachtige bergen.

Verder hebben we ook een paar dagen niets gedaan, en gewoon heerlijk in de tuin gezeten, alleen maar gelezen, foto's en verhalen bijgewerkt, lekker gegeten en gedronken. We merken dat dit ons heel goed gedaan heeft, zo kun je namelijk alles ff laten bezinken. En alle indrukken goed op je laten inwerken. We zijn inmiddels alweer 5 maanden aan het reizen en hebben zo ontzettend veel indrukken opgedaan dat we gewoon af en toe niet meer weten wat we waar allemaal gezien hebben.

Zondag 29 januari stond ons een lange busrit tegemoet van maar liefst 14 uur terug naar Yangon. De plaats waar onze reis begon in Myanmar. Het was een lange rit met heel veel bochten en hobbel wegen, maar ondanks dat hebben we toch nog een aantal uurtjes zittend kunnen slapen.

We hebben in Yangon 2 nachten geslapen en hebben op woensdag 1 februari om 8.30 uur het vliegtuig weer gepakt richting Bangkok, waar we nu weer zitten voor een aantal dagen.

Myanmar is het vriendelijkste land van heel Zuid Oost Azië tot nu toe! Het is nog niet zo toeristisch als Thailand, maar dit zit er zeker wel aan te komen! Dus mensen, als je helemaal onderste boven bent van onze verhalen over Myanmar, stap dan zo snel mogelijk in het vliegtuig, want over een paar jaar is dit land ook overspoeld met toeristen!

Wij gaan onze trip nu weer voortzetten, door een paar dagen in Bangkok te blijven en daarna richting het Noorden van Thailand zo de grens over te gaan naar Laos! We hebben er veel zin in!!

Heel veel liefs en tot schrijfs,

Bram & Ilse